Asia... same story always.

Ik verveel me. Zit weer eens uren op een vliegtuig te wachten. Same story. Van de 8 vluchten die ik gehad heb, was er misschien 1optijd vertrokken. Dat begint wel enigszins te vervelen moet ik zeggen; dat trage in Azie met alles/ de altijd late vliegtuigjes. Heb vanavond als het meezit een kleine 20 minuten om mijn volgende vliegtuig te halen... Niet weer een nacht in Kuala Lumpur hoor!!! Heb dat vliegveld nu al 3x gezien in twee maanden. Mooi vliegveld, dat wel! Ik hoop dat mijn volgende vlucht dus ook vertraagd is. 

Ik ging dus opweg vanaf Manila om een kleine tussenstop te maken in mijn geliefde indonesie! Van Manila vloog ik naar Kuala Lumpur, heee ik ben er weer!! Hier heb ik met vele anderen de nacht door gebracht ergens op de vloer. Ik moest om 4.00 uur weer paraat staan voor mijn vlucht richting Bandung. Uurtje vertraagd, dat viel best mee! Zuster Alberta stond me op te wachten op het vliegveld. Ze wilde me PERSE komen halen natuurlijk. Mooi is dat, ik ben al twee maanden op mezelf aangewezen (wat natuurlijk geen enkel probleem is voor zo'n slimme meid als ik haha) maar de zusters willen alles voor je regelen en vinden het maar niets als je in een taxi stapt of zelf op pad wilt. Prima haal me maar op, geen punt hoor. 

Ik werd hartelijk ontvangen door de zusters die aanwezig waren. Ik had niet anders verwacht, ze zijn zoo lief altijd. Een van de oudere zusters kreeg meteen tranen in haar ogen. Een nichtje van Tante Truus. Je hoeft de naam Zuster Edmunda maar te noemen en de tranen rollen al over haar wangen. Nou dit emotionele wrak hield het ook niet droog. Ik was echt bekaf, had al bijna 30 uur niet knap geslapen. Maar ik zou hier maar twee dagen zijn, dus hup onder de douche en gezellig doen haha. 

Ik blijf Indonesie zo'n leuk land vinden, met echt de meest lieve mensen. Iedereen lacht, iedereen vind je leuk, ze zijn niet eens geinterresseerd in het feit dat je een tourist bent en geld hebt. Ze vinden je gewoon leuk en interessant. Ik voelde me lekker op mn gemak en was blij dat ik niet tegen iedereen nee moest  zeggen en af moest dingen. Die dag zijn we in Cimahi gebleven. We hebben nieuwe bedden gebracht bij de huisjes voor de armen. Ze wilden allemaal dat ik in hun huisje kwam kijken en ze wilden natuurlijk allemaal op de foto, nou wat een feest. Ik werd plat geknuffeld. Daarna zijn we door de winkelstraat gelopen. De prijzen hier zijn lachertjes! Het is dat mn backpack vrij vol zit. Zou bijna een tweede aanschaffen. Maar Iloon, je hebt thuis opzich zat kleding. Even later ben ik nog met zuster Alberta wezen touren op de scooter, dat was helemaal lachen; een zuster en een westerling, wij hadden aandacht hoor! Met eten waren bijna alle zusters aanwezig. Kreeg honderden vragen op me afgevuurd en moest al het eten proberen, proppie vol! Savonds gerummikubd! Soort traditie daar met de mensen van Nederland denk ik haha. Ik wilde graag mee in het zuster ritme... Dat betekent vroeg eruit en vroeg erin! Daar ben ik dus niet voor gemaakt. De volgende morgen stond ik om 5.30 uur in de kapel. Later die morgen zijn we bloemen gaan kopen om bij Tante Truus neer te leggen. Vervolgens hadden we een soort van klein feestje/uitje met een priester en enkele zusters+ medewerkers. Ik mocht ook mee! We gingen naar een plaatsje bij de rivier. Hier is een mega dam gebouwd. Imposant ding. Groter dan de deltawerken. We hadden een heerlijke maaltijd voor ons neus en we aten met onze handen. Lekker prieken. De priester was non-stop aan het boeren. Ik heb me vermaakt. Op de heenweg was ik al aan het knikkebollen en had het gevoel dat het eind van de middag was. Het leven van een zuster is niets voor mij. Als het eten van de middag of de dag ervoor niet op is, eten de zusters dat nogmaals.. Savonds was ik helemaal blij dat ik na het laatste avond gebed om9 uur mn bed in mocht! Smorgens weer 5 uur het wekkertje. Mijn laatste ontbijtje met de zusters. Wat heb ik me welkom gevoeld. Ik moet blijven komen zeggen ze haha. Wie weet, als ik in de buurt ben. Met heel veel liefde uitgezwaaid. Fijn om er even te zijn geweest. Ook prima om weer mn eigen weg te gaan. Merkte dat ik me af en toe een beetje irriteerde aan de bezorgdheid, wat natuurlijk alleen maar heel lief bedoeld is!! Ik wilde vandaag nog even winkelen en goedkope luchtjes scoren. Bandung, Paris of Java, ik moest gewoon een dagje winkelen! Toch een jurkje gescoord :) EN Nasi Goreng gegeten. Indonesie en Nasi. Er zijn een aantal personen waarvan ik weet dat de nasi die zij maken prima eten is, maar toch, hier is de nasi subliem! 

Ik ga rustig verder met wachten, boekje lezen, vrienden vervelen op de app. Hoop dat ik vanavond Sri Lanka bereik.... Waar ik zo naar uit heb gekeken. En wat nog leuker is dat Marijke rond de 10e maart komt!!! Jeeeej feest! KANNIETWACHTEN! Daarna moet ik haar 3/4 maanden missen. Ze neemt het Azie-stokje over :) Eind maart kom ik terug. Wil nog wel wat paaseitjes meepikken natuurlijk :D 

Ik wil nog niet perse naar huis, maar ik begin de behoefte te voelen terug te keren naar het Nederlands leventje. Lekker zelf boodschappen doen en koken. In je eigen SCHONE ( Niels je hebt een maand om te poetsen) huis bivakeren en een beetje regelmaat met eten en vooral SPORTEN. Ik ben een varken aan het worden. Dat was niet de bedoeling. Komt vast weer goed! (Kon er ook niets aan doen dat mijn sportschoen verloren was... Dat hardlopen hield dus een beetje op hier). Daarbij kan ik het Kitty niet aan doen weg te blijven, straks krijgt ze nog een beroerte achter de drukke PC en zit John zonder administratie. Dat wil ik niet op mn geweten hebben. Zal weer wennen zijn, te werk....Genoeg te doen gok ik, dus de dagen vliegen om en voor je het weet is het kermis deGoorn :D  Ik heb behoefte aan ritme. Daarom is het ook prima om over een maandje weer terug te komen. Heb nooit moeite met thuiskomen. Ben altijd heelblij om weer thuis te zijn! Maar tot die tijd ga ik me nog prima vermaken.

Iedereen thuis de lieve groetjes van de zusters en: ''God bless you all''.

Tot de volgende keer! 

xx