chaos!

Weer een verhaal! Ik ben namelijk al een week in Vietnam dus genoeg te vertellen! 

Ik vloog dus van Hong Kong naar Hanoi. Dragonair... een vliegtuig vol Vietnamezen. Ik was onderwerp van gesprek, dat had ik wel door, maar deed lekker mn ogen dicht :) in 2 uurtjes arrived (zelfs diner gehad!! Dat was dan wel tof, al hadden de stewardessen het er warm van want t moest allemaal snel gebeuren). Ik had van te voren mn huiswerk gedaan: je kon met de taxi naar het hostel, 25 dollar. Je kon met een busje, 23 dollar. En je kon met de public bus, 0,30 dollar cent !!! Ja hee backpacker of niet. Maar dit laat maar zien hoe opgelicht je altijd maar wordt als toerist. Daarintegen zou een taxi natuurlijk heel prettig zijn, maar nee, ik begin gewoon meteen! Bus 17 inclusief maffe buschauf. Die man was natuurlijk deeply impressed dat er een blank meidje met m mee wilde, hij knuffelde me nog net niet. Ik hoefde niet te betalen (nouja ik kreeg mn biljet in kleinere biljetten en hetzelfde bedrag terug). Meteen de backpackfeeling te pakken hoor ! Lekker hobbelen, door de kleinste dorpen en wegen zonder licht, yes ik ben er ! Bijna op locatie, ik vroeg of ze het me wilden vertellen als we bij een bepaalde halte waren. Ik moest maar ff blijven zitten tot de eindhalte, dan zouden ze me daarna gewoon voor de straat afzetten. Toppers ! Dus alleen ik nog in die grote stadsbus (iloon was dit niet een klein beetje onverstandig... ja misschien). Nou hier moest het zijn, dus ik die bus uit, WAT EEN CHAOS!!! Binnen de eerste 10 stappen een scooter tegen mn been... links, rechts, links is niet hoe het hier werkt... opzoek naar mn hostel. Ik had van Aaf gehoord waar het altijd feest zou zijn, dus die maar geboekt.. ik kwam binnen en dat was niet gelogen haha. Nu was ik moe dus ik ging slapen (had vanaf Dubai niet meer goed geslapen dus was al zo'n 30 uur op). Dat bier drinken en vrienden maken kwam de volgende dag wel. 

Goedemorgen Hanoi, goedemorgen kamergenootjes, ontbijt. Ik was nog zo moe dus daarna nog even mn bed in gedoken. Je raad het al: half 3 smiddags wakker. Laat ik nu Hanoi maar eens ingaan. Had van Aafke allemaal leuke tips gehad, dus die ging ik uitvoeren! Kon ik meteen leren hoe het hier werkt met oversteken, je moet gewoon gaan. Een rondje omhet lake gelopen, old quarter doorgestruind (zo leuk!) en bun chà geproefd, heeeeeerlijk. Tijd om vrienden te maken, dat betekent bier drinken en dat merkt ilona smorgens... toch eruit voor een stadstocht. Ook erg leuk, mooie kerk gezien waar een dienst in het frans bezig was. De fransen hebben hier de meeste kerken gebouwd. 7 % van de Vietnamezen is katholiek. 

Morgen ga ik verder. 

Dat liep iets anders. Drukte, drukte hier...

Ik was dus in Hanoi (ondertussen zit ik al halverwege Vietnam, dus ik moet even graven) Ik vertelde over de kerk. Het leuke was dat er op het moment dat wij er waren een dienst was en wel, in het Frans! Ondanks dat het katholieke geloof naar verhouding niet heel groot is heb ik onderweg ontzettend veel kleine kerkjes en graven gezien. Nou goed de stadstour was wel even leuk. Maar jeetje joh wat een gekkenhuis hier op de weg. Iedere keer dat ik over moest steken was ik bang dat het einde nabij was... Het is tot nu toe nog altijd goed gegaan :) Er zijn opvallend veel Australiers en Kiwi's hier. Zij hebben allemaal vakantie en pikken een paar weekjes Vietnam mee, lang niet gek! Ik heb in twee avonden genoeg vreemde vogels ontmoet, maar ook oprecht gezellige mensen, zoals Ellen met wie ik al zo'n 10 daagjes on route ben. Ze komt uit Brabant en heeft geen moeite met opstaan (doet me denken aan Maud Immink in de auto smorgens vroeg... haha). Laat ik even wat data en dagen toevoegen aan dit verhaal, dan wordt het voor mezelf ook iets makkelijker om te vertellen:

Maandag 11 januari tot en met woensdag 13 januari

Halon Bay stond op het programma, jaa daar waar de rotsen uit het water komen en daar waar iedereen naarartoe gaat.. We hadden een toer geboekt vanuit het hostel. Dus hups met een bus vol jongeren naar de kust. Bus-Boot-Bus-Boot, zo is het ongeveer gegaan en we arriveerden op ons prive eiland! Hier was vooral veel bier en weinig anders. Zelfs geen zon (dat wist ik van te voren, dat de zon niet zozeer aanwezig zou zijn in het noorden van Vietnam. Nu ben ik halverwege en ik heb hem nog steeds niet gezien... ). De volgende morgen gingen we op een kleine cruise. Het heeft echt wel iets dat Halong Bay. Op die boot de dag van m'n leven gehad, het was ontzettend gezellig. Zal voor een sfeerimpressie een fotootje uploaden. Voor de rest was de Halong Bay trip vooral relaxt doen en dat ging iedereen goed af. Woensdag terug naar Hanoi (Onee weeeer die drukke stad..). Maar dit was maar voor even want donderdag zouden Ellen en ik richting Sapa gaan om een trektocht te doen.

Donderdag 14 januari tot zaterdag 16 januari

Op naar Ta Van, een dorpje naast Sapa. Bewuste keuze, even uit de drukte en zo min mogelijk toeristen, nou dat is gelukt! De bus van Hanoi naar Sapa was echt een topding. Zo heb ik er geen een meegemaakt in mijn vorige Azie tour. We kregen een flesje water, er was wifi in de bus (moet niet gekker worden, dat heeft ons NL nog bijna niet) en heel veel ruimte. Ook gratis en voor niets een soort van busstewardess, in mannelijke vorm. Hij begon met een liedje zingen en nog 1 en het was nog maar 7 uur smorgens. Ook kregen we uitleg over de lampjes en de gordel, geweldig!

We waren het drukke Hanoi ontvlucht een aanbeland bij Eddie en zijn familie in Ta Van. Inclusief een elektrische deken in mijn bed !!! Ik ga nu mee biertjes drinken, tot later!

Die elektrische deken voelde natuurlijk als thuis en nodig dat was ie. Bij aankomst meteen even onszelf opgewarmd. Er verbleven nog twee Nederlandse stellen (ouder dan mijn moedertje). Samen met hen mochten we aanschuiven voor een locaal diner. Dat was heerlijk! Echt goed Vietnamees eten. Daarbij konden we luisteren naar de verhalen van Eddie. Hoe hij Vietnam ervaart en wat zijn plannen zijn. Interessant om te horen hoe een westerse man, die daar leeft, de hele boel ervaart. Ik hoorde best wel op van dingen. Zo vertelde hij dat de ouders hier niet echt liefde kennen voor hun kind zoals onze ouders (in ieder geval de mijne) dat kennen voor ons. Ze doen weinig samen met de kinderen, ze moeten zich maar vermaken en anders krijgen ze een tik op hun bil. De school en de gezondheidszorg is drama. Daar kon ik me al wel iets bij voorstellen, maar dat bevestigde Eddie nog maar eens. De mensen op het platteland worden enigszins dom gehouden en zonder geld krijg je niets gedaan. Communistisch land. Savonds nog even bij het haardvuur gezeten en wat gekletst. De stroom viel uit: het voelde echt als op reis. Maar hee dat betekent ook geen warm bed!! Het duurde gelukkig niet lang :) Optijd erin want de volgende morgen zouden we een trek doen met Mi. Mi is 23 en heft 3 kids. Dat red ik niet meer... Jill weet ondertussen wel hoe Ilona zo'n trek doet. Dat gaat niet vanzelf en met enig gezucht en gezeur. Zo ook deze haha. Het had geregend dus alles was very slippery! Dat was niet grappig want je kijkt dus alleen maar naar beneden, naar je voeten. Er liepen nog twee locale vrouwen mee, die helpen je dan onderweg en achteraf komt hun hele rommelmarkt op tafel. Dat wisten we wel van te voren, maar toch was het heel fijn dat ze meeliepen anders hadden we allebei al 10 x met onze neus in de bagger gelegen... Het jammere was wel dat de lucht nog niet erg opentrok. We konden geen bergtoppen zien helaas. Dit werd naar mate de dag vorderde wel beter. En dat was nog een gaaf gezicht ook, dan zag je dus Bergen, een stukje wolken en daarboven kon je dan weer de toppen zien! De wolken hingen tussen de Bergen. Wat me bijgebleven is van deze trekking is een vrouw met 2 dochters. Zij liep naar haar kinderen te kreunen en te schreeuwen. Wat bleek nou, zij kon zelf niet praten... Lekker is dat als je moeder de hele dag naar je schreeuwt/heel hard geluid maakt, want meer was het niet. Dat is natuurlijk wel gek want die kids komen nooit mee op een bepaald niveau... Van de school hoef je het ook niet erg te hebben... Ik vond het wel sneu zo'n gezinnetje boven op de berg. Nou goed. We arriveerden op een gegeven moment bij een waterval. Ik was er helemaal klaar voor,nu komt het dacht ik.... mwah heb ze beter gezien hoor! We mochten lunchen bij Mi thuis. Erg leuk om gewoon even bij locale mensen over de vloer te Mogen. Ze hadden nog best een oke huisje naar onze mening. Mi en haar man hadden heel fijn gekookt, gewoon lekker wat goede groenten. De terugweg liepen we langs de rivier, omringd door wat buffels, dat was voor mij het mooiste stukje! Gewoon lekker vlak (net als in NL) en lekker om  je heen kunnen kijken. Wederom Mogen genieten van een goed diner met 2 andere Nederlandse meiden, dat was gezellig! De volgende morgen zouden we nog 1 keer teruggaan naar Hanoi.

Hanoi 16/17 januari

Bij terugkomst in Hanoi een hosteltje gezocht. Super schattig met allemaal bedjes met gordijntjes eromheen. Lekker gezeten en gegeten, wat gewandeld en naar bed. De volgende morgen zouden we naar het Mausoleum. Hier ligt Ho Chi Minh opgebaard. We waren nieuwsgierig. Het duurt wel ff voor je hem kunt aanschouwen (security check/kilometers lopen). Geen foto's en stil zijn. En niet stoppen, gewoon doorlopen. Volgens mij was hij nep... Die man lag er prachtig bij. Overleden in 1969. Dat kan toch nooit. Het was net een madame tussauds pop. Mooi baantje trouwens die mannen die om hem heen mochten staan. Sta je de hele dag voor je uit te staren met je geweer op je schouder. Het grappige was dat je bijna bang van ze wordt, maar even later gingen alle bewakers in een bussie voor lunchtijd denk ik en dan lachen ze opeens naar je! Ik vond het een bijzondere bedoening, maar ik weet niet zo goed wat ik er nou van vond. Nog wat gewandeld door zijn paleistuinen, maar toen hadden we het ook wel gezien. We gingen teruglopen naar het oude centrum. Op de terugweg nog even het Lenin Statue meegepakt en het war museum. om 17.00 uur zouden we met de bus richting het zuiden gaan. EINDELIJK! Krijgen we dan zon??!?!?!! We konden niet wachten... Weg uit de chaos en op naar de zon.